Pangaribawaning Sastra tumrap Basa

Basa menika gayut kaliyan budaya saha sastra. Basa menika ingkang dados srana kangge medharaken gagasan saking panyerat. Gagasan saking panyerat menika ingkang ndadosaken karya sastra. Jinis-jinisipun karya sastra inggih menika geguritan, sandiwara, novel, cerkak, lansapanunggalanipun. Karya sastra menika dipunserat kanthi jaman ingkang beda-beda, pramila jinis-jinis utawi nama saking karya sastra karya sastra menika kathah, ing antawisipun wonten Balai Pustaka, Pujangga Baru, Angkatan 45, lan  Angkatan 66.

Saben karya sastra menika ngandharaken babagan ingkang beda –beda ugi. Tetandhingan menika medal miturut jamanipun. Wonten karya sastra ingkang ngandharaken perkawis sejarah ugi wonten ingkang ngandharaken politik, katresnan, lan sanes-sanesipun. Karya sastra jaman rumiyin kaliyan jaman samenika tamtunipun gadhah tetandhingan. Tetandhingan menika saged katingal mawi basa ingkang dipunginakaken saha topiki ingkang dipunandharaken.

Gegeuritan ingkang dipunserat kala rumiyin, kadosta geguritan ingkang irah-irahanipun mbeling menika gadhah tata cara panyerat ingkang boten limrah. Tetandhingan karya sastra menika ugi dipunpangaribawani dening latar politik, sosial, saha budaya wonten ing jamanipun panyerat piyambak. Karya sastra wonten ing jaman samenika ugi dipunpangaribawani kaliyan budaya ingkang asalipun saking njawi negri menika.

Budaya saha sastra menika gadhah sesambetan ingkang ageng. Budaya mangaribawani sanget dhateng sastra, satemah sedaya perkawis ingkang wonten ing kabudayan saged dipuntingali wonten ing karya sastra. Wonten salah satunggal tiyang ingkang  ngendika kados mekaten “sastra (basa) saha kabudayan inggih menika sistem ingkang raket kaliyan manungsa. menawi kabudayan inggih menika sistem ingkang ngatur gayutanipun  manungsa wonten ing masarakat, menawi basa (sastra) inggih menika sistem kangge srana supados sesambetan  menika saged mlampah kanthi sae.”